Pierwsze ślady obecności Kaszubów na terenie Pomorza datowane są na VI wiek naszej ery. Jest to grupa etniczna, która zasiedla ten obszar od dawna, znana pierwotnie jako „Pomorzanie”. Nazwy „Kaszuby” oraz „Kaszubi”, które obecnie są powszechnie stosowane, mają nie do końca wyjaśnione pochodzenie. Istnieje wiele teorii próbujących wytłumaczyć ich źródło.
Kaszubi są uważani za autochtoniczną grupę pomorską, co sugeruje, że są oni pierwotnymi mieszkańcami tych terenów. W świetle badań naukowych, podejrzewa się, że osiedlili się tu około VI wieku n.e., przybywając od strony Morza Bałtyckiego. Niemiecki slawista Heinrich Kunstman wysunął hipotezę, że Kaszubi mają korzenie bałkańskie. Jego teoria opiera się na obserwacji podobieństw między językiem kaszubskim a językami Słowian południowych, takimi jak serbski czy chorwacki.
Obecnie, przynajmniej pół miliona mieszkańców Pomorza identyfikuje się z kaszubskim dziedzictwem. Z tego około 200 tysięcy osób deklaruje narodowość kaszubską, często w połączeniu z polską. Niewielki odsetek Kaszubów nadal używa języka kaszubskiego, uznawanego w Polsce za regionalny. Jest to język ewoluujący z nieistniejącego już języka pomorskiego.
Nazwa „Kaszubi” pojawiła się w źródłach historycznych dopiero w XIII wieku i początkowo dotyczyła Pomorzan zamieszkujących Pomorze Zachodnie, obszar, na którym obecnie nie znajdują się osadnictwo kaszubskie. Nie jest jasne, jak doszło do tego, że termin ten przeniósł się na Pomorze Gdańskie, gdzie obecnie mieszka najwięcej Kaszubów. W każdym razie, dzisiaj nazwa „Kaszubi” odnosi się do całej tej grupy etnicznej, a „Pomorzanie” jest używana do określania dawnych ludów zamieszkujących tereny nad Morzem Bałtyckim.